Κυρίες και Κύριοι

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους φίλους της Πάρου που επιλέξανε και τον σύλλογο μας για την ετήσια τιμητική διάκριση τους, την οποία εκτιμούμε ιδιαιτέρως αφού πιστεύουμε ότι οι φίλοι έχουν την ιδιαίτερη ικανότητα να επιλέγουν κάθε χρόνο αυτές τις υγιής δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην Πάρο για ένα όραμα που ενδεχομένως σήμερα να μοιραζόμαστε οι περισσότεροι παραβρισκόμενοι σε αυτών των χώρο. Ίσως να έχουν αυτό το προνόμιο, λόγου του, ενώ έχουν την Πάρο ως ιδιαίτερη πατρίδα, οι περισσότεροι ζουν και έχουν προνομιακές εργασίες σε άλλη πόλη της Ευρώπης, απόσταση που πιθανόν να τους επιτρέπει μια πιο ολοκληρωμένη αντίληψη του νησιού μας, των αναγκών του και των απαραιτήτων επιλογών του.

Εγώ θα εκμεταλλευτώ αυτό το βήμα για να σας πω σε μεγάλη συντομία σε τι πιστεύει, τι κάνει και τη δεν μπορεί να κάνει ο Σύλλογος Προστασίας Ζώων Πάρου PAWS, αφού αυτά τα ερωτήματα έχουν τεθεί πρόσφατα από δημοτικούς συμβούλους, δημοσιογράφους και άλλα μέλη της κοινότητας μας.

Η βασική έννοια της φιλοζωίας είναι ότι τα ζώα είναι όντα που αισθάνονται και κατά συνέπια δεν μπορούμε να τα υποβάλουμε σε πόνο η σε στρες άνευ λόγου. Αυτή η έννοια καθορήθηκε για αυτήν την μεριά του κόσμου μας από την συνθήκη του Amsterdam του 1997 η οποία αναφέρετε για πρώτη φορά στα ζώα ως «όντα που αισθάνονται», αλλάζοντας την ίδια την φύση τους από απλό αγαθό η αγροτικό προϊόν σε ων με αισθητικότητα.

Στην Πάρο όπως και σε όλη την Ελλάδα το πιο σοκαριστώ θέαμα ζώων σε δυστυχία και άγχος ήταν μέχρι πρόσφατα και είναι ακόμα μέχρι ένα σημείο, αυτό των αδέσποτων σκυλιών και γατών. Για αυτόν τον λόγο η PAWS εστίασε τις δραστηριότητες της τα 10 τελευταία χρόνια στην σταθεροποίηση των πληθυσμών των αδέσποτων σκυλιών και γατών μέσο των στειρώσεων και την ενημέρωση των ιδιοκτητών ζώων για τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται με αυτήν την ιδιότητα.

10 χρόνια μετά μπορούμε να πούμε ότι η επέμβαση της PAWS ήταν εξαιρετικά επιτυχής για τα σκυλιά, πολύ λιγότερο για τις γάτες. Μπορούμε να πούμε ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή αδέσποτα σκυλιά στην Πάρο. Στην Παροικιά έχουν ξεμείνει μόνο 2 λόγου του ότι η φυσιογνωμία τους τα κάνει πολύ δύσκολα να υιοθετηθούν. Επειδή ακούγονται κατά διαστήματος φωνές που λένε ότι η Πάρος έχει πολλά αδέσποτα, θέλω να σας βεβαιώσω ότι αυτοί που το λένε δεν έχουν ποτέ επικοινωνήσει μαζί μας για να μας αναδείξουν που είναι αυτά τα αδέσποτα, όπως το έχουν κάνει εκατοντάδες συμπολίτες μας και επισκέπτες τα τελευταία 6 χρόνια από οπότε και μαζεύτηκαν από τους δρόμους της Πάρου περίπου 800 σκυλιά που υιοθετήθηκαν σε ελεγχόμενες οικογένειες, οι περισσότερες στη Γερμανία. Να σας το πω απλά: αυτό που μας έχει σώσει εμάς, μεγάλοι παραγωγοί ανεπιθύμητων σκυλιών, είναι η καλή διάθεση που έχουν οικογένειες χωρών της βόρειας Ευρώπης, οπός η Γερμανία, να υιοθετήσουν αδέσποτο από εμάς.

Ο νόμος υποβάλει στους Δήμους να δημιουργήσουν καταφύγια όπου οδηγούνται προσωρινά τα αδέσποτα σκυλιά, για να στειρωθούν, αποπαρασιτωθούν,  εμβολιαστούν και εφοσον έχουν καταγραφεί, επιστρέφουν στον χώρο από όπου περισυλλέχθηκαν εφόσον δεν μπορούν να υιοθετηθούν. Εμείς καταφέρνουμε και δεν τα επιστρέφουμε στους δρόμους της Πάρου. Αλλά δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα γιατί ό σύλλογος μας στέκεται μοναχικός και σχεδόν αβοήθητος, χωρίς αρκετή υποστήριξη από τον Δήμο, ούτε από την κοινωνία.
Ευχαριστούμε τον Δήμο για την χρηματική προσφορά που έκανε προς όφελος μας το 2006, 2007 και αυτή που περιμένουμε για το 2009. Η χρηματοδοτήσεις αυτές αποτελούν περίπου το 15-20% του συνολικού προϋπολογισμού μας για τα 4 αυτά έτη και είναι μια σημαντική βοήθεια που εκτιμούμε ιδιαίτερα.

Αλλά χωρίς μια πιο στενή συνεργασία αφενός με τον Δήμο, το επαρχείο και την κτηνιατρική υπηρεσία, αφετέρου με την κοινωνία, δεν μπορεί να υπάρξει λύσει. Το πρόβλημα της μέριμνας των ζώων προέρχεται από την κοινωνία αφού τα αδέσποτα ζώα του νησιού είναι ουσιαστικά τα απορρίμματα κάποιου. Και δεν μπορεί να επιλυθεί προτού μάθει και η κοινωνία μας να μην παράγει ανεπιθύμητα ζώα, η να τα αγοράζει και να τα παρατάει. Όλοι οι καλοί άνθρωποι που νοιάζονται για την ευζωία των ζώων στο νησί μας, αυτοί που είδανε να φέρνουμε σε πέρας μια κατάσταση όταν μας κάλεσαν όπως και αυτοί που απογοητεύθηκαν όταν τους είπαμε ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε γατάκια προς υιοθεσία, όλοι και αυτοί που δεν μας έχουν καλέσει ακόμα, χρειάζεται να καταλάβουν ότι η φιλοζωική δεν είναι μια δημόσια υπηρεσία που τις ζητάμε να λύσει κάποιο πρόβλημα εδώ και τώρα. Χωρίς την προσφορά του κόσμου, εθελοντικής εργασίας και ετήσια συνδρομή, δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Για αυτό παρακαλώ όσους τυχόν έχουν παράπονα για το μη αποτελεσματικό έργο της φιλοζωικής, να ρωτηθούν τη έχουν κάνει εκείνοι για την φιλοζωική. Το ίδιο λέω και σε αυτούς τους δημοτικούς σύμβουλους που εκφράσανε αμφιβολίες για της αποδόσεις της PAWS, με όλο το σεβασμό που ταιριάζει στο αξίωμα τους, τους ρωτώ πόσο έχουν συμβάλει μέχρι στιγμής για την υλοποίηση των υποχρεώσεων που έχουν οι δήμοι από τον νόμο σε ότι αφορά τα ζώα συντροφιάς?
Το ζήτημα της ευζωίας των ζώων είναι ένα βαθιά ανθρώπινο πρόβλημα και σε ένα τουριστικό προορισμό όπως είναι η Πάρος, είναι και ένα πρόβλημα δημιουργίας κακών εντυπώσεων για τους επισκέπτες μας.

Η φιλοζωική μόνη της δεν μπορεί να προβεί σε μέτρα πολύ πιο πέρα από πυροσβεστικά. Αλλά με την συμμετοχή του Δήμου, του Επαρχείου, των εκπαιδευτικών, της κτηνιατρικής υπηρεσίας και της εκκλησιάς είναι δυνατών να διαδοθεί η πληροφόρηση ότι στην εποχή μας δεν μπορούμε να ανεχτούμε δυστυχισμένα και αγχωμένα ζώα. Για αυτό δεν πρέπει να παράγουμε ζώα συντροφιάς ανεπιθύμητα και χρειάζεται να φροντίζομε την ευζωία όλων των ζώων, συντροφιάς, εργασίας και κτηνοτροφίας.

Μας καλύπτει απολύτως ο Mahatma Ghandi όταν λέει: Tο μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας.

Νικόλας Στεφάνου
Πρόεδρος ΔΣ συλλόγου προστασίας ζώων Πάρου PAWS