Διάβασα με πολύ μεγάλη προσοχή την στήλη του Δ. Μπελέγρη της περασμένης εβδομάδας, όπου με αφορμή μια ατυχή κατάσταση που δημιουργήθηκε για την κυρία Ναυπλιώτου όταν ένας αδέσποτος σκύλος της Παροικιάς επέλεξε την είσοδο της ως περιστασιακό χώρο διανυκτέρευσης, αφενός κατακρίνει άσκοπα τον Σύλλογο PAWS και αφετέρου, στην αδέξια προσπάθεια του να διερευνήσει το ζήτημα των αδέσποτων, προβάλλει μια μονοδιάστατη σκοπιά του προβλήματος που ούτε μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του, μα ούτε στην επίλυση του.
Είναι γεγονός ότι το ζήτημα των αδέσποτων ζώων είναι ένα ουσιώδες και πολυδιάστατο πρόβλημα που θέλει επίμονη αντιμετώπιση. Καταστάσεις παρόμοιες με αυτήν που ταλαιπωρεί την κυρία Ναυπλιώτου είναι μόνο ένα δείγμα από τις αναμενόμενες συνέπειες του ζητήματος.
Ο σύλλογος PAWS καλείτε αρκετές φορές την εβδομάδα να αντιμετωπίσει «καταστάσεις» όπου πρωταγωνιστούν αδέσποτα η ταλαιπωρημένα σκυλιά η γάτες. Στις περισσότερες περιπτώσεις σκυλιών, αυτό θα επανα-στεγαστεί στο εξωτερικό, όπως και έγινε για 550 σκυλιά από το 2001 μέχρι σήμερα. Έτσι, η PAWS μπορεί να θεωρηθεί ως το απορριμματοφόρο των ανεύθυνων και ασυνεπών συμπολιτών μας που τροφοδοτούν το πρόβλημα αφού δεν στειρώνουν τα ζώα τους και παρατούν τα νεογέννητα τους στο δρόμο ή στα σκουπίδια. Και το να λέμε ότι το πρόβλημα δημιουργείται από τους «ξένους» που έρχονται στην Πάρο να παρατήσουν το ζώο που δεν επιθυμούν να κρατήσουν ακούγεται κωμικό σε όσους έχουν γνώση της πραγματικότητας. Τέτοιες περιπτώσεις είναι υπαρκτές αλλά δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι είναι αμελητέες μέσα στον όγκο της «ντόπιας» παραγωγής ανεπιθύμητων κατοικίδιων.
Στην συγκεκριμένη κατάσταση με το ενοχλητικό αδέσποτο της Παροικιάς, ζητώ καταρχήν από τους συμπολίτες μας να παρατηρήσουν ότι αδέσποτα στην Παροικιά σχεδόν δεν υπάρχουν πια! Τα 3 ή 4 που παραμένουν είναι αυτά που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να επανα-στεγαστούν. Οι λόγοι αυτοί βέβαια δεν συμπεριλαμβάνουν σε καμία περίπτωση το ότι έχουν η δεν έχουν Καλααζάρ! Το Καλααζάρ μπορεί να συντομεύσει σημαντικά την ζωή του μολυσμένου ζώου άλλα όταν έχει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, η κτηνιατρική συμφωνεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης ούτε σε άλλο ζώο ούτε βέβαια σε άνθρωπο. Ο σκύλος που μας αφορά, ο Νέγκρο, δεν μπορεί να επανα-στεγαστεί στην δυτική Ευρώπη για τον απλούστατο λόγο του ότι είναι εν μέρη Pit-bull, και αυτή η ράτσα είναι, καλώς η κακώς, απαγορευμένη σε σχεδόν όλες αυτές τις χώρες. Με την ευκαιρία της αναστάτωσης που έγινε γύρω από αυτόν τον σκύλο, ο Νέγκρο στάλθηκε στην Αθήνα αφενός για να επισκεφτεί κτηνιατρική κλινική και αφετέρου για να γίνει προσπάθεια υιοθέτησης, πιο εύκολη σε μια πόλη των τεσσάρων εκατομμυρίων παρά στην Πάρο όπου τα σπίτια που επιθυμούν να αποκτήσουν νέο σκύλο και που θα του προσφέρουν ικανοποιητικές συνθήκες διαβίωσης είναι μετρημένα. Αλά η έκπληξη ήρθε όταν οι εξετάσεις περί λεϊσμανίαση (δηλαδή Καλααζάρ) σε έγκυρο εργαστήριο της Αθήνας βγήκαν αρνητικές! Πάσχει απλώς από μια δερματική νόσο μη μεταδοτική (ήμαστε σε αναμονή των τελικών αποτελεσμάτων της βιοψίας).
Και τώρα τι γίνεται; Ο νόμος προβλέπει ότι όταν το αδέσποτο έχει στειρωθεί, εμβολιαστεί, απόπαρασιτωθεί και δεν είναι δυνατόν να υιοθετηθεί, τότε επιστρέφει στο περιβάλλον του (εκεί που σύχναζε πριν περισυλλεχτεί). Μου φαίνεται ότι θα μπορούσαμε να βρεθούμε σε αδιέξοδο όπου η «έννομη τάξη» μπορεί και να παραβιαστεί από εγκληματικές πράξεις κατά του ζώου!
Νικόλαος Στεφάνου
Πρόεδρος ΔΣ Φιλοζωικής Πάρου - PAWS |
