Φταίνε και οι ζωόφιλοι για τα υπεράριθμα αδέσποτα;
Του Νικόλα Στεφάνου
Επειδή κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε ποτέ χωρίς την γνώση των αιτιών που το δημιούργησαν, είναι σημαντικό αν επιθυμούμε να φέρουμε λύση στο μέγα πρόβλημα των υπεράριθμων αδέσποτων σκυλιών και γατών, να ανακαλύψουμε από πού προέρχονται.
Ας ξεκινήσουμε με λίγη απλή αριθμητική. Όταν οι άνθρωποι κάνουν μωρά, έχουν συνήθως μόνο ένα μωρό τη φορά. Όταν τα σκυλιά και οι γάτες κάνουν μωρά, έχουν συνήθως περισσότερα του ενός την φορά! Στα πέντε της χρόνια, ένα θηλυκό σκυλί και ο θηλυκός απόγονος του μπορούν να παραγάγουν 192 κουτάβια (υποθέτοντας δύο θηλυκά ανά γέννα και δύο γέννες το χρόνο). Και αυτό δεν περιλαμβάνει όλους τους απογόνους που προέρχονται από τα αρσενικά κουτάβια της.
Οι άνθρωποι απλά δεν παράγουν με αυτούς τους εξωφρενικούς ρυθμούς. Μα και ούτε κάθε άνθρωπος που θα γεννηθεί θα θελήσει να υιοθετήσει ένα κουτάβι. Έτσι προσθέτονται πάρα πολλά ανεπιθύμητα κουτάβια και σκυλιά στην κοινότητά μας.
Δεν είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιληφτούμε ποιά μπορεί να είναι η μοίρα όλων αυτών των ανεπιθύμητων ζωών! Σίγουρα καθόλου όμορφη - ούτε γι αυτά ούτε για την ανθρώπινη κοινότητα στην οποία θα βρεθούν!
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε την τραγικότητα του υπερπληθυσμού των κατοικίδιων. Τα σκυλιά και οι γάτες δεν είναι άγρια ζώα και δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς την συντροφιά του άνθρωπου. Επιπροσθέτως, ο αριθμός των καλών σπιτιών για έναν σκύλο ή μια γάτα είναι δεδομένος σε μία κοινότητα. Πολλοί ιδιοκτήτες ζώου πιστεύουν, για διάφορους ανόητους λόγους, ότι δεν πρέπει να στειρώσουν τον σκύλο τους ή τη γάτα τους και ότι δεν θα συμβάλουν στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού των αδέσποτων αν μπορέσουν να βρουν καλά σπίτια για τα κουτάβια των κατοικίδιών τους. Αυτό είναι άλλο ένα παράλογο σκεπτικό, αφού ο αριθμός των καλών σπιτιών δεν αυξήθηκε βεβαίως με την παραγωγή επιπλέον κουταβιών και έστω και αν ο φιλόζωος καταφέρει να βρει σπίτι για τα νεογέννητα του, αυτά θα πάρουν αναπόφευκτα τη θέση άλλων που θα παραμείνουν ανεπιθύμητα.
Η PAWS καλείται κάθε χρόνο να διασώσει περίπου 100 κουτάβια. Μέρος από αυτά βρίσκονται πεταμένα (ζωντανά!) σε κάδους απορριμμάτων και άλλα βρίσκονται συχνά παρατημένα δίπλα από σπίτι που είναι γνωστό ότι είναι φιλικό προς τα ζώα. Αυτά είναι απίστευτα δείγματα ανευθυνότητας, επιπολαιότητας και απανθρωπιάς. Ελάχιστα από αυτά τα κουτάβια θα μπορέσουν τελικά να επιβιώσουν. Τα τελευταία χρόνια η PAWS μπόρεσε να επεκτείνει «εκτός κοινότητας» των αριθμό τον «καλών σπιτιών» με την βοήθεια Γερμανικών φιλοζωικών οργανώσεων που δημιουργήθηκαν από επισκέπτες της χώρας μας οι οποίοι δεν άντεξαν το θέαμα των βασανισμένων ανεπιθύμητων σκυλιών. Ο σύλλογος κατάφερε να στήσει μια ολόκληρη αλυσίδα, χάρη στην οποία τα αδέσποτα μεταφέρονται στην Γερμανία από εθελοντές τουρίστες και παραμένουν σε προσωρινά σπίτια μέχρι να υιοθετηθούν από οικογένειες που βρίσκουν πιο σωστό να αποκτήσουν ένα πρώην αδέσποτο παρά να αγοράσουν σκύλο από το pet shop της γειτονιάς τους. 250 Παριανά «ανεπιθύμητα» σκυλιά βρήκαν με αυτόν τον τρόπο στοργή σε καλά σπίτια μέσα στα 3 τελευταία χρόνια. Πόσα αδέσποτα δεν είχαν αυτήν την τύχη και βρήκαν λιγότερο ή περισσότερο φρικτό θάνατο; Θα έλεγα τουλάχιστον το δεκαπλάσιο. Και μόλις καμιά εικοσαριά μπόρεσαν να προσαρμοστούν σαν «άστεγα» στην Παροικιά και τη Νάουσα και κατάφεραν να έχουν μια ικανοποιητική ζωή με την βοήθεια κάποιων καλών πολιτών που τα ταΐζουν, τα ποτίζουν και τους προσφέρουν καταφύγιο τον χειμώνα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για κάποιους μυστήριους (;) λόγους είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρούμε αδέσποτα σε άλλα χωριά της Πάρου.
Στην πραγματικότητα τα αδέσποτα σκυλιά είναι τα «απορρίμματα» κάποιου ανεγκέφαλου ανθρώπου και τα μέλη της PAWS, οι ενοχλημένοι πολίτες και επισκέπτες που την καλούν για διάσωση, οι εθελοντές τουρίστες-μεταφορείς, οι ξένες φιλοζωικές, οι ξένες ανάδοχες οικογένειες και πολλοί άλλοι ενεργούν ουσιαστικά σαν απορριμματοφόροι!
Πιστεύω ότι είναι καιρός πια να βοηθήσουμε όλοι να αλλάξει αυτή η άθλια νοοτροπία απέναντι στα κατοικίδια, τα αδέσποτα και την στείρωση τους. Ο δρόμος είναι μακρύς από τότε (πριν καμιά εικοσαριά χρόνια) που το δημοτικό συμβούλιο έδινε λύση στο πρόβλημα με εντολή στην αστυνομία να περισυλλέξει τα αδέσποτα και να τα πυροβολήσει (σημειώστε ότι αυτή η «μέθοδος» εξακολουθεί να μεταχειρίζεται στην γειτονική Τουρκία!). Η Πάρος έχει πια εξελιχτεί σε μια σύγχρονη, πολιτισμένη και ακμάζουσα κοινωνία και είναι ώρα να μπει οριστικά τέρμα σε αυτές τις γενιές βασανισμού.
Η εφαρμογή του νόμου που υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη σκύλου να εμφυτεύσει στο ζώο του μικροτσίπ/ταυτότητα θα μειώσει σημαντικά την επιπόλαια απόκτηση όπως και την εγκατάλειψη σκύλου.
Η απόκτηση σκύλου μπορεί και πρέπει να επιφέρει χαρά και μοναδικές εμπειρίες στην οικογένεια που είναι ικανή να δημιουργήσει σχέση με το κατοικίδιο της. Η βοήθεια του εκπαιδευτή μπορεί πολλές φορές να βελτιώσει σημαντικά αυτήν την σχέση. Αλλά η απόκτηση σκύλου περιέχει και ευθύνες και η σημαντικότερη από αυτές είναι ο έλεγχος των γεννήσεων. Η πιο αποδοτική μέθοδος για αυτόν τον έλεγχο είναι η στείρωση των θηλυκών και των αρσενικών κατοικίδιων ζώων. Αυτές οι επεμβάσεις είναι ανώδυνες και συνιστάται να γίνονται στον δεύτερο μήνα του ζώου.
Σε επόμενο άρθρο θα απαντήσουμε σε όλες τις ερωτήσεις που μπορεί να έχετε σχετικά με την στείρωση του ζώου σας. |
